“Η ζωή που ζεις είναι το μάθημα που διδάσκεις.” (Ανώνυμος)

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρίες η σημερινή. Δεν είναι μέρα γιορτής, είναι μέρα απαίτησης της ισότητας για ανθρώπους που βιώνουν κάποιο είδος αναπηρίας έναντι των ανθρώπων που δεν ανήκουν σε αυτή την ομάδα. Είναι μέρα να θυμηθούμε πως η θέληση, η πίστη, η αγάπη και κυρίως η ενσυναίσθηση  είναι τα στοιχεία εκείνα που θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους με αναπηρίες ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα, στη δημιουργικότητα, την εργασία, την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία, την πρόσβαση στις κοινωνικές εκδηλώσεις και γενικότερα την συμμετοχή στη ζωή. Η ταινία που παρακολουθήσαμε (μπορείτε να την βρείτε εδώ) μίλησε πολύ δυνατά στις καρδιές μας καθώς ήταν πολύ κοντά στα βιώματα των παιδιών. Ταυτιστήκαμε με τον ήρωα αλλά και με τα υπόλοιπα παιδιά και η καλλιέργεια της ενσυναίσθησής μας χτίστηκε με ένα ακόμα λιθαράκι! Στη συνέχεια συζητήσαμε σχετικά με τον τρόπο που εκφράζονται και ζουν άτομα με αναπηρίες και είδαμε κάποιες εικόνες από τις δραστηριότητές τους. Μάλιστα προσπαθήσαμε να ζωγραφίσουμε με το στόμα ή να χορέψουμε με ένα πόδι και αντιληφθήκαμε πόσο δύσκολο είναι! Στη συνέχεια εντοπίσαμε σήματα που αφορούν στην διευκόλυνση της ζωής των ανθρώπων με αναπηρίες και τα ερμηνεύσαμε ώστε να τα θυμόμαστε. Τέλος αναφερθήκαμε στη νοηματική γλώσσα και είδαμε ΕΔΩ  τα ζώα στη νοηματική και ΕΔΩ λέξεις στη νοηματική. Στη συνέχεια κάναμε τις δικές μας ζωγραφιές, έργα που μιλάνε χωρίς λόγια και προσπαθήσαμε ο ένας να μαντέψει τα λόγια στο έργο του άλλου. Σίγουρα η ζωή των ΑμεΑ μας διδάσκει να βλέπουμε πάντα με τα μάτια της καρδιάς μας!