Τιμώντας την Άλκη Ζέη
> Στα τέλη του Φλεβάρη του 2020 έφυγε από τη ζωή η «πρύτανις» του ελληνικού παιδικού μυθιστορήματος Άλκη Ζέη. Την Άλκη την τιμήσαμε δίνοντας το όνομά της στη σχολική μας βιβλιοθήκη και προβάλλοντάς την στο ημερολόγιο του σχολείου το 2023.
> Η Άλκη πρωτογνώρισε το νησί σαν φιλοξενούμενη της Φωτεινής Φραγκούλη της αείμνηστης δασκάλας και συγγραφέα από το Μόλυβο.. Τα τελευταία 24 χρόνια της ζωής της παραθέριζε στα «Βότσαλα» της Θερμή.
> Όταν το μάθαμε - το καλοκαίρι του 2018- της στείλαμε το πρώτο τεύχος της εφημερίδας μας κα της υποβάλαμε το αίτημα για μια συνέντευξη. Μας δέχτηκε και για δυο ώρες συζητήσαμε μαζί της πολλά και ενδιαφέροντα, που δημοσιεύτηκαν στο «Θήτα της Θερμής».
> Ανάμεσα στα άλλα μας είχε πει τότε: «Με ενοχλεί όταν βλέπω τα σημερινά παιδιά συνέχεια με ένα κινητό στο χέρι ή κολλημένα σε ένα κομπιούτερ. Εμείς δεν είχαμε τέτοια και γι’ αυτό διαβάζαμε πολλά βιβλία και παίζαμε μεταξύ μας πολλές ώρες».
> «Τα παιδιά που διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία φαίνονται από τον τρόπο που μιλούν και εκφράζονται. Αντίθετα στα υπόλοιπα διακρίνω μια μεγάλη υστέρηση στο πως μιλάνε για ένα θέμα Αυτό είναι φυσικό γιατί τα λογοτεχνικά βιβλία σου μαθαίνουν την ζωή, την ψυχολογία των ανθρώπων, την συμπεριφορά, την γλώσσα, σου μαθαίνουν εν τέλει να εκφράζεσαι».
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΑΣ
@@@@ Έχω μείνει κατάπληκτη με την ποικιλία της ύλης του «Θήτα της Θερμής». Δεν αφήνετε τίποτα να πέσει κάτω. Χάρηκα που μπορεί κανείς να μάθει τόσα για την κατοχή και τον πόλεμο από το ΘΗΤΑ. Εγώ έμαθα πολλά, που δεν ήξερα για τη Μυτιλήνη. Ακόμα θαύμασα τις τόσες δραστηριότητες που κάνετε στο σχολείο σας. Μπράβο σας, αλλά και ένα πιο μεγάλο μπράβο στους δασκάλους σας.
@@ Για το πρώτο μου βιβλίο «Το καπλάνι της βιτρίνας» δέχτηκα φοβερή κριτική. Κόντεψαν να μου πάρουν το κεφάλι. Μια συγγραφέας μάλιστα έγραψε 10 σελίδες δακτυλογραφημένες στο Υπουργείο Παιδείας και έλεγε «αν έχει ανάγκη χρημάτων να της δώσετε , αλλά προς θεού μη φτάσει αυτό το βιβλίο στα χέρια των παιδιών». Ούτε Κι όμως το συγκεκριμένο βιβλίο κυκλοφορεί ακόμα από το 1963, έγινε θεατρική παράσταση, σίριαλ στην τηλεόραση και μεταφράστηκε σε 33 γλώσσες!
@@ Ας αλλάζουν οι υπουργοί Παιδείας, ας αλλάζουν κάθε τόσο τους νόμους. Όταν υπάρχει ένας δάσκαλος με όρεξη και κέφι, τα παιδιά αποκτούν κι’ αυτά όρεξη και κέφι για δουλειά. Είτε σε καινούριο σχολείο βρίσκονται είτε σε λυόμενο ή σε τάξεις με ξεχαρβαλωμένα θρανία. Βλέπεις τα μάτια τους να λάμπουν. Δεν θ’ άξιζε λοιπόν ένα φωτοστέφανο για τον δάσκαλο; ‘Άραγε θα βρεθεί ποτέ χέρι να του το φορέσει;